انسان ها روزی به سوخت تبدیل می شوند! - وبلاگ وردپرسکارا

به گزارش وبلاگ وردپرسکارا، زومیت نوشت: انسان های زیادی روی کره زمین زندگی نموده اند و هنوز زندگی می نمایند. آیا ممکن است در آینده دور بقایای ما به سوخت فسیلی تبدیل گردد؟

آیا تابه حال به این موضوع فکر نموده اید که در آینده دور، وقتی مدت ها است مرده ایم، بقایای ما به چه چیزی تبدیل خواهد شد؟ آیا ممکن است بعضی از ما فرآیندهای دگرگون نماینده ای را تجربه کنیم که ارگانیسم هایی را که مدت ها پیش مرده اند، به موادی تبدیل نموده است که امروزه از آن ها به عنوان سوخت استفاده می کنیم؟ به بیان ساده، آیا انسان ها می توانند به سوخت فسیلی تبدیل شوند؟

ازنظر تئوری، این امکان وجود دارد که بدن انسان بتواند شبیه موادی گردد که آن ها را به عنوان سوخت فسیلی می شناسیم، اما برای ایجاد این دگرگونی به شرایط بسیار بعیدی احتیاج است. حتی در آن صورت، اگر جسدی به نوعی به این شرایط دست پیدا کند، چیز زیادی از خود برجای نخواهد گذاشت.

برای تصور این موضوع که چگونه بقایای ما ممکن است به سوخت فسیلی تبدیل گردد و برای درک این موضوع که چرا چنین چیزی بسیار بعید است، باید بدانیم سوخت های فسیلی چه هستند و چگونه تشکیل می شوند.

سوخت های فسیلی دایناسور نیستند

برخلاف تصور عموم، سوخت های فسیلی دایناسور نیستند. معین نیست این تصور اشتباه از کجا منشا گرفته است، اما احتمالا با این ایده مدرن ارتباط دارد که فسیل ها در بیشتر موارد به طورخاص به دایناسورها اشاره دارند. البته، همواره این طور نبوده است. تا اواسط قرن هجدهم، واژه فسیل به جای اشاره به موجودی که مدت ها پیش مرده است، به چیزی اشاره داشت که حفر می شد. بنابراین، معنایی که امروز درک می کنیم، نسبتا نو است و از اواسط قرن نوزدهم استفاده از اصطلاح سوخت های فسیلی رایج شد.

بیشتر موجوداتی که به سوخت فسیلی تبدیل شدند، ازنظر اندازه بسیار کوچک بودند و در بعضی موارد مدت ها پیش از شروع حکومت دایناسورها بر زمین از بین رفته بودند. به این ترتیب، وقتی درحال پر کردن مخزن سوخت اتومبیل خود هستید، دایناسور مایع درون آن نمی ریزید.

سوخت های فسیلی اصلا فسیل نیستند

برخلاف نام آن ها، سوخت های فسیلی اصلا فسیل نیستند. آن ها ترکیبات کربنی هستند که درنتیجه تجزیه موجودات مرده ای فراوری شده اند که به پیچیدگی دایناسورها (یا انسان ها) نبودند.

فسیل به بازمانده های جانوران و گیاهان یا آثار دیگری مانند ردپا گفته می گردد. اگر قطعات بدن آن ها به سرعت دفن گردد، بعضی از بافت های اطراف (بخش های نرم) می تواند حفظ گردد، اما حتی در این صورت، آن ها ممکن است حالت معدنی پیدا نمایند و به سنگ تبدیل شوند. به همین ترتیب، استخوان ها، پوسته ها و بافت ها می توانند در طول زمان معدنی شوند (به مواد معدنی جامد تبدیل شوند) که حاوی کربن نیستند. به این ترتیب نمی توانند سوخت های مناسبی باشند.

سوخت های فسیلی از چه چیزی ساخته می شوند؟

سوخت های فسیلی (زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی) عمدتا از گیاهان و جانوران کوچک ماقبل تاریخ تشکیل شده اند که ده ها میلیون سال پیش وجود داشتند.

زغال سنگ انرژی ای را در خود ذخیره نموده است که زمانی در گیاهانی وجود داشته که جنگل های باتلاقی زندگی می کردند. با مرگ این گیاهان، بقایای آن ها ته آب رسوب کرد و در محیط کم اکسیژن آنجا تاحدی پوسیده شد. این امر آن ها را به تورب تبدیل کرد. با گذشت زمان، تالاب ها خشک شدند و مواد دیگر روی تورب را پوشاندند. فشار و گرمای ناشی از مدفون شدن زیر این مواد، مواد گیاهی را به چیزی تبدیل کرد که به آن زغال سنگ می گوییم. بیشتر زغال سنگی که امروزه استفاده می کنیم، این فرایند طولانی را در حدود 350 تا 300 میلیون سال پیش در دوره کَربُنیفِروس شروع کرد.

نفت (روغن سنگ) عمدتا از فرایندی حاصل می گردد که در اقیانوس های ماقبل تاریخ شروع شده است. پلانکتون های باستانی پس از مرگ در کف اقیانوس افتادند و اجساد کوچک آن ها در بستر اقیانوس مدفون و با ماسه، لجن و سنگ ترکیب شد. در اینجا هم گرما و فشار ناشی از این لایه ها، بقایا را به چیزی تبدیل کرد که امروزه آن را نفت خام می نامیم. البته این فرایند لزوما منحصر به میکروارگانیسم های دریایی نیست و نفت را می توان از دریاچه های ماقبل تاریخی نیز بازیابی کرد که در آن جلبک ها فرایند مشابهی را پشت سر گذشتند.

نفت از ترکیبات هیدروکربنی مختلفی تشکیل شده و به شکل مایع وجود دارد. به طورکلی این مایع در اعماق زمین در سنگ های رسوبی جمع می گردد، اما گاهی می تواند در سنگ های سخت مانند گرانیت شکسته نیز وجود داشته باشد. نفت بعلاوه می تواند نزدیک تر به سطح ظاهر گردد و در آنجا به شکل قیر بیرون بزند.

علاوه بر نفت و زغال سنگ، گاز طبیعی نیز وجود دارد. این سوخت بیشتر از متان تشکیل شده است؛ اما می تواند حاوی نسبت های کمی از اتان، پروپان، بوتان و پنتان باشد که به وسیله میکروارگانیسم هایی فراوری شده اند که مدت ها پیش مرده اند (بعضی از گیاهان خشکی زی نیز وقتی تجزیه می شوند، گاز طبیعی فراوری می نمایند).

گاز طبیعی زمانی فراوری می گردد که ارگانیسم ها براثر فشار و گرمایی که هنگام مدفون شدن در محیط های بدون اکسیژن تجربه می نمایند، دچار دگرگونی می شوند. متان سبک ترین و ساده ترین هیدروکربن است. این گاز در حالت طبیعی بدون رنگ و بدون بو، اما بسیار اشتعال پذیر است.

وقتی گاز تشکیل شد، سعی می نماید به سمت سطح بیاید، اما پیشروی آن به ماهیت سنگ های اطراف بستگی دارد. اگر سنگ ها متخلخل و نفوذپذیر باشند (دارای فضاهای به هم پیوسته فراوانی باشد)، گاز راحت تر می تواند خارج گردد.

بیشتر ذخایر گازی که امروزه مورد بهره برداری قرار می گیرند، از ذخایر درون سنگ های متخلخل زیر سنگ های نفوذناپذیر می آیند. این نوع گاز گاهی اوقات گاز طبیعی معمول نامیده می گردد. اگرچه گاهی اوقات گاز در منافذ ریز درون شیل ها، ماسه سنگ ها و سایر سازندهای سنگ های رسوبی به دام می افتد. به این نوع گاز، گاز شیل یا گاز غیرمعمول گفته می گردد. در موارد دیگر گاز همراه ذخایر نفت خام وجود دارد که در این صورت گاز طبیعی همراه نامیده می گردد.

انسان ها: سوخت های فسیلی فردا؟

سوخت های فسیلی مواد حاصل از صدها میلیون سال فرایندهای خاص و پیچیده هستند که به اتفاق هم هیدروکربن هایی را فراوری نموده اند که امروزه استفاده می کنیم. این واقعیت که سوخت های فسیلی عمدتا از گیاهان و میکروارگانیسم ها می آیند، به این معنا است که بسیار بعید است که انسان ها هرگز بتوانند همان فرایندهای دگرگون نماینده به وجودآورنده آن ها را تجربه نمایند.

در موارد نادر، بافت های نرم بدن ما تجزیه می شوند و استخوان ها می مانند که از مواد معدنی تشکیل شده اند و عمدتا فاقد کربن یا هیدروژن هستند که در صورت وجود شرایط مناسب می توانند به فسیل تبدیل شوند. اما همان طور که قبلا ذکر شد، آن ها سوخت خوبی نخواهند بود.

به طورکلی، بعضی از مولکول های آلی موجود در بدن ما می توانند تحت فرایندهای توصیف شده قرار گیرند، اما اندازه آن ها به حدی کم است که هرگز مفید نخواهند بود و احتمالا حتی برای تامین سوخت یک ماشین اسباب بازی هم کافی نیستند؛ چه برسد به اتومبیل واقعی که قرار است در جاده حرکت کند.

حتی اگر هرگز به مواد تشکیل دهنده سوخت های فسیلی تبدیل نشویم، آثار دیگری را به عنوان یک گونه در تاریخ زمین شناسی زمین برجای خواهیم گذاشت که مختص خود ما است.

227227