انفجار کپسول حاوی داروی شیمی درمانی در تومور با یاری امواج فراصوت - وبلاگ وردپرسکارا

به گزارش وبلاگ وردپرسکارا به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، روش های شیمی درمانی عوارض جانبی جدی دارند. اما دارویی که در بافت تومور جمع می گردد و در آنجا به وسیله امواج اولتراسونیک فعال می گردد، این مشکل را ندارد. کمپلکس های پلاتین از جمله داروهای متداول در برابر سرطان هستند. آنها بسیار موثر بوده، اما عوارض جانبی شدید دارند.

یک تیم تحقیقاتی بین المللی به سرپرستی دکتر یوهانس کارگز از دانشکده شیمی و بیوشیمی در دانشگاه روهر بوخوم، آلمان، کمپلکسی را ایجاد نموده است که در بافت تومور جمع می گردد و در آنجا با امواج اولتراسونیک فعال می گردد. بنابراین اثر آسیب رسان آن فقط جایی که ضروری است، آشکار می گردد.

کارگز می گوید: مطالعات قبلی به فعال سازی های نوری متکی بود که فقط می توانند چند میلی متر در عمق بافت نفوذ نمایند، اکنون یک روش درمانی با فعال سازی اولتراسونیک ایجاد نموده ایم که چند سانتی متر در اعماق بدن نفوذ می نماید.

این روش درمانی می تواند با عوارض جانبی کمی حتی برای تومورهای بزرگ و عمیق استفاده گردد گردد.

محققان نتایج کار خود را در نشریه Angewandte Chemie منتشر کردند.

کمپلکس های پلاتین (II) سیس پلاتین، اگزالیپلاتین و کربوپلاتین از جمله داروهای متداول سرطانی هستند. موفقیت بالینی آنها با عوارض جانبی شدید مانند حالت تهوع، استفراغ، آسیب کلیه و سرکوب مغز استخوان دیده می گردد. برای غلبه بر این محدودیت ها، طی دهه های گذشته کوشش های عمده تحقیق در توسعه ساختارهای پیچیده پلاتین (IV) سرمایه گذاری شده است.

یوهانس کارگز شرح می دهد: این مواد مغذی پایدار و غیرفعال بوده، بنابراین کاملاً بی ضرر هستند. در بافت سالم، آنها قرار است اینگونه باقی بمانند. اما در بافت سرطان، آنها باید به سرعت به کمپلکس های پلاتین (II)، یعنی پلاتین فعال تبدیل می شوند.

برای توسعه یک مجموعه درمانی مؤثر، محققان محصولات پیچیده پلاتین (IV) و حساس نماینده اولتراسونیک را در هموگلوبین قرار دادند تا نانوذراتی را تشکیل دهند.

یوهانس کارگز گفت: ما توانستیم مشاهده کنیم که نانوذرات پس از تزریق به جریان خون به صورت انتخابی در تومور روده موش جمع می شوند، بنابراین از درمان هدفمند پشتیبانی می نمایند. پس از اولتراسونیک، پلاتین (IV) در محل تومور فعال شد و باعث آزاد شدن سیس پلاتین شد، که برای سلول ها سمی است و تقریباً کاملاً سلول های سرطانی را از بین می برد.

این نتایج می تواند راه را برای توسعه روش های تازه درمان تومورهای بسیار بزرگ یا عمیق هموار کند. سونوگرافی می تواند نسبت به نور مادون قرمز نزدیک نفوذ عمیق تری به بافت داشته باشد.