حسینی: کمرم با مدال نگرفتن در المپیک شکست، رفتار مسئولان شهرم را تلافی می کنم - وبلاگ وردپرسکارا

به گزارش وبلاگ وردپرسکارا، ملی پوش المپیکی تکواندو ایران گفت: بعد از چهار سال زحمت، کمرم از عدم کسب مدال در المپیک 2020 توکیو شکست.

میرهاشم حسینی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی وبلاگ وردپرسکارا، درباره قهرمانی در جام باشگاه های آسیا بعد از اتفاقات المپیک 2020 توکیو گفت: بلند شدن برای من سخت بود، چرا که بعد از چهار سال زحمت، کمرم از مدال نگرفتن در المپیک شکست. خدا را شکر توانستم دست روی پایم بگذارم و بلند و بیدار شوم. کسی پشتم نبود و خودم و خانواده ام تنها بودیم. از ته قلبم می گویم کسی درِ خانه میرهاشم حسینی را نزد و جویای شرایطم نشد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا منظورش مسئولان فدراسیون است، گفت: کاری به فدراسیون ندارم و منظورم مسئولان استان و شهر خودم است. انگار نه انگار که فرزند میانه و استان آذربایجان شرقی هستم. حتی قبل از رفتن به المپیک هیچکس برای من مراسم بدرقه نگرفت و فقط انتظار مدال داشتند. با این رفتارها نباید دلسرد شد؟ به قدری تنهایی کشیدم که گفتن ندارد و قطعاً برنامه هایی دارم که در آینده معین خواهند شد.

نایب قهرمان تکواندو دنیا در خصوص محبت مردم میانه به خود یادآور شد: مردم حمایت های خود را انجام می دهند و لطف دارند، اما حمایت مسئولان واقعاً یک چیز دیگر است. وقتی مدال می گرفتم مدعی بودند که فلان کار را کردند و هنگامی که مدال نگرفتم رفتند و پشت سرشان را هم نگاه نکردند. این رفتارها را تلافی خواهم کرد و دیگر برایم مهم نیست که از دستم ناراحت شوند یا نه.

حسینی راجع به مسئولان فدراسیون تکواندو مطرح کرد: فدراسیون بعد از المپیک تا حدودی تعامل و همکاری داشت و حتی پس از صحبت با آقای فرهادیان دو هفته در فدراسیون، در کنار آرمین هادی پور بودم. تنها مشکل این بود که نام من را در تورنمنت های جام فجر و آزاد آسیا ثبت نکردند. حتی با در نظر گرفتن اینکه این مسابقات امتیاز نداشت نیز می توانستند من را در مسابقاتی که در کشورمان برگزار می شد ثبت نام نمایند تا در وزن نو محک جدی بخورم.

وی درباره هزینه ثبت نام در این تورنمنت ها گفت: با آقای پولادگر صحبت کردم و گفتم بحثم احترام است، نه مسائل اقتصادی. در این تکواندو حداقل پنج شش میلیون تومان درآورده ام که بتوانم هزینه ثبت نام در مسابقات را بدهم، اما توقع احترام داشتم.

قهرمان بازی های آسیایی در واکنش به این موضوع که بعضی پیشکسوتان و قهرمانان سابق تکواندو ایران می گویند بازیکنان فعلی تیم ملی توقعات بالایی دارند، گفت: توقع ما نباید برای بعضی مسائل ابتدایی باشد. شرایط کشور در زمان حضور پیشکسوتان و قهرمان عزیز گذشته در تیم ملی خوب و از لحاظ دلاری شرایط بسیار بهتر بود. نمی خواهم خیلی چیزها را عنوان کنم، اما وقتی شرایط لباس، غذا، تمرین که مسائل ابتدایی هستند مناسب نیست، نباید حرف بزنیم؟

حسینی گفت: کدام یک از قهرمانان و پیشکسوتان عزیز یک بار به تمرینات تیم ملی آمدند تا پای درد دل های ما بنشینند؟ با یکی از دوستان صحبت می کردم و گفت در جلسه قهرمانان با مسئولان، بعضی مدعی شدند که آرمین و میرهاشم خیلی مغرور شده اند. خدا را شاهد می گیرم و به جان مادرم که عزیزترین فرد زندگی ام است، قسم می خوردم که هیچ وقت مغرور نشدم و نخواهم شد. همواره جلوی نگهبان فدراسیون تا زحمتکش ترین افراد حاضر در خانه تکواندو خم و راست شدم و هیچ وقت رفتار مغرورانه ای نداشتم.

وی ادامه داد: کارمندان فدراسیون اخلاق و منش من را می دانند. شاید عصبی باشم، اما سر سفره پدر و مادر بزرگ شدم و به بزرگتر خودم اصلاً بی احترامی نمی کنم. واقعاً از کلمه مغرور خوشم نمی آید، اما ای کاش پیشکسوتان تکواندو با ما رفاقت بیشتری داشتند تا از تجربیات آنها استفاده کنیم. واقعاً از رفتار تیم کاراته و خانواده این رشته لذت بردم. تمام اعضای این خانواده قلباً پشت هم بودند و این انرژی را منتقل می کردند.

قهرمان تکواندو آسیا با اشاره به عدم حمایت خانواده تکواندو از ملی پوشان المپیکی، به وبلاگ وردپرسکارا گفت: خیلی ها نشسته بودند تا ما ببازیم. حتی بعضی دوستان فیلم مبارزه من و نماینده ازبکستان را برای این و آن می فرستادند و خرسند بودند. هیچکس نمی توانست بعد از اتفاقات المپیک به این سرعت بازگردد، اما با اینکه مصدوم بودم با تمام وجود در جام باشگاه های آسیا مبارزه کردم و به مدال طلا رسیدم. در وزن 80 کیلوگرم، آقای برخورداری برترین بازیکن است و بازیکنی بهتر از ایشان نداریم، اما با دو هفته تمرین دست و پا شکسته توانستم با اختلاف اندک ایشان را ببرم. مطمئن باشید در مبارزه آینده کاری خواهم کرد که کادر فنی در این وزن اطمینان خاطر داشته باشد.

حسینی در واکنش به نگرانی درباره بازگشت او و هادی پور بعد از شکست در المپیک گفت: فدراسیون و وزارت ورزش از ما حمایت کند تا من بنویسم که یک مدال المپیک طلبکار هستم و باید طلب مردم را با طلای المپیک بدهم. هیچکدام از تکواندوکاران شرایط اقتصادی خوبی ندارند و بالاترین قرارداد لیگ تکواندو 100 میلیون است که پول یک پراید 150 میلیونی نیست. در این شرایط ابتدا به خاطر شاد کردن دل مردم و در ادامه سر و سامان دادن به شرایط اقتصادی زندگی ام در پی مدال المپیک هستم.