خرده روایت های جنجالی از مبارزه در قفس! - وبلاگ وردپرسکارا

به گزارش وبلاگ وردپرسکارا، روزی که خبر حضور امیر علی اکبری، کشتی گیر دوپینگی تیم ملی فرنگی در رشته ام ام ای (ترکیب هنر های رزمی) اعلام شد، کمتر کسی پیدا می شد که با این ورزش آشنایی داشته باشد؛ ورزشی که با وجود ناشناخته بودنش بین ایرانی ها، تنها تعریفی که از آن می شد، خشونت بود و زدوخورد!

شرق در ادامه نوشت: ورود غافلگیرانه قهرمان سابق کشتی فرنگی جهان به ام ام ای، اما یکباره فضا را در این رشته رزمی دگرگون کرد. پیوستن علی اکبری به سازمان های حرفه ای رایزین ژاپن و ACB روسیه، برد های متعددش در قفس توری مبارزه و خبر هایی که از درآمد چند صد هزار دلاری او از این مسابقات می آمد، باعث شد تا رفته رفته شاهد حضور نفرات بیشتری از چهره های ورزش مطرح کشور در این ورزش جنجالی باشیم؛ از ملی پوشان کشتی گرفته تا جودو، ووشو و بوکس.

MMA یا Mixed Martial Arts، همان طور که از نامش پیداست، تلفیقی از هنر های رزمی است و در آن از فنون بوکس، کشتی، جودو، ووشو و... استفاده می گردد. از همین رو تسلط در این رشته ها می تواند راستا را برای آغاز به کار یک فایتر بهتر مهیا کند.

اما آنچه در چهار، پنج سال اخیر و تا امروز از فعالیت ام ام ای کاران ایرانی دیده شده، علاقه مندی هر چه بیشتر کشتی گیران تیم ملی فرنگی به این رشته بوده که قدری سؤال برانگیز شده است. درست مثل روزگاری که مقصد این گوش شکسته ها جمهوری آذربایجان بود.

در سال های نه چندان دور منات آذربایجانی ها سبب شده بود بسیاری از کشتی گیران ایرانی، جمهوری آذربایجان را برای ادامه فعالیت خود انتخاب نمایند.

امیر علی اکبری، مسعود هاشم زاده، سامان طهماسبی و صباح شریعتی فرنگی کارانی بودند که دوبنده آذربایجان را بر تن کردند که اتفاقا دوتای آخری به مدال جهانی و المپیک هم رسیدند تا کیف آذری ها حسابی کوک گردد.

با افت چشمگیر قیمت نفت در جمهوری آذربایجان همه چیز به هم خورد؛ کشوری که اقتصادش کاملا بر پایه نفت بود، دیگر توان پرداخت پول هنگفت به ورزشکاران همسایه را نداشت، برای همین راستا کشتی گیران ایرانی تغییر کرد و ام ام ای و کسب درآمد های بالا از آن، سقف آرزوی آن ها شد.

این تغییر راستا، ولی یک فرق عظیم با مهاجرت به جمهوری آذربایجان داشت. فرق اینجا بود که ام ام ای به میدانی برای بازگشت ورزشکاران ناکام یا بازنشسته تبدیل شد. اینجا دیگر نه حرفی از سن و سال در ورزش حرفه ای مطرح بود و نه آزمایش دوپینگ و ورزش پاک. به این ترتیب کشتی گیران و ورزشکارانی که به انتها راه ورزش اول خود رسیده بودند، راهی قفس مبارزه شدند تا شاید حسرت بی مدالی را با پول های هنگفت قفس مبارزه التیام بخشند.

صالحی زاده: در ایران فقط کشتی آزاد را می بینند

سیدمصطفی صالحی زاده، عضو سابق تیم ملی کشتی فرنگی در وزن 98 کیلوگرم نیز وقتی قربانی دوپینگ شد، تصمیم گرفت راستا زندگی اش را تغییر دهد و فایتر گردد. نمونه دوپینگ او در مسابقات کشتی فرنگی قهرمان سال 2018 آسیا مثبت و به مدت چهار سال از حضور در میادین محروم شد.

قهرمان کشتی فرنگی آسیا که سابقه حضور در مسابقات جهانی سال 2017 پاریس را در کارنامه دارد، کوشش زیادی کرد تا بی گناهی خود را ثابت کند، اما در نهایت به جایی نرسید. او حالا به کانادا سفر نموده و در باشگاهی در این کشور ام ام ای کار می نماید.

صالحی زاده از دلایل رفتنش سمت این رشته می گوید: بعد از اتفاقاتی که برایم پیش آمد، تصمیم گرفتم در رشته ای ورزش کنم که خودم باشم و خودم. نه اینکه سال ها کوشش کنی آخرسر هم خرابت نمایند و حقت را بخورند. برایم پاپوش درست کردند که دوپینگ کردی. 10 ماه دنبال کارم دویدم تا ثابت کنم دسیسه ای در کار است، اما فدراسیون عوض شد و آقای خادم هم رفت و در نهایت گفتند گردن بگیر که دوپینگ نموده ای. چهار سالت را دو سال می کنیم. آخر برای چه باید این کار را می کردم؟

از همه زندگی ام گذشتم، در آخر هم انگ دوپینگ به من بزنند؟ برای همین تصمیم گرفتم بروم دنبال یک رشته دیگر. همین آقای بنا که الان می گویند من دوپینگ کردم و ورزشکار خودش باید جریمه دوپینگش را بدهد، کسی بود که مانع پیشرفت من شد. دو، سه سال سرمربی تیم ملی بود، من را هیچ مسابقه ای نمی فرستاد، فقط سلیقه ای عمل می کرد. من مورد سلیقه اش نبودم. مرا پشت خط نگه داشته بود. ایشان مربی عظیمی است، ولی دلیل نمی گردد هر حرفی دلش می خواهد بزند.

تمام مربیان و سرمربیان اطلاع دارند که چه کسی مواد ممنوعه استفاده می نماید یا نه. به جرئت می توانم بگویم که خیلی از آن ها با هماهنگی مربیان هم مواد نیروزا استفاده می نمایند. آقای خادم هم پی برد که برای من پاپوش درست کردند، ولی کسی از من حمایت نکرد.

مورد دیگری که باعث شد کشتی فرنگی را کنار بگذارم، این بود که در ایران فقط کشتی آزاد در بورس است و کشتی فرنگی دیده نمی گردد. تازه چند سالی است که به عده محدودی بها داده می گردد و پول به آن ها می رسد. از ام ام ای هم که ما فعلا پولی ندیدیم. باید به یک سطح حرفه ای برسی تا آن وقت درآمد پیدا کنی. من تا همین کانادا هم که آمدم با هزینه شخصی خودم بوده است. به امید خدا تمام کوششم این است به زودی وارد لیگ حرفه ای UCF شوم و کمربند قهرمانی را بگیرم.

زیدوند: کشتی فرنگی مظلوم است

به اعتقاد بسیاری از اهالی کشتی اصلی ترین دلیل علاقه مندی ورزشکاران ایرانی به ام ام ای وسوسه جوایز دلاری مسابقات این رشته است، اما این همه دلیل فایترشدن فرنگی کاران نیست. همان طور که صالحی زاده به آن اشاره می نماید، هر زمان که پای صحبت کشتی گیران تیم ملی فرنگی بنشینی، اکثریت آن ها از تبعیضی که بین کشتی آزاد و فرنگی وجود داشته گلایه می نمایند. اینکه کشتی فرنگی همواره در سایه بوده است.

مهدی زیدوند، فرنگی کار سابق وزن 66 کیلوگرم نیز یکی دیگر از کشتی گیران سابق تیم ملی است که این روز ها در کانادا اقامت دارد. هدف این کشتی گیر خوزستانی رسیدن به کمربند قهرمانی UCF است. دارنده مدال های نقره و برنز آسیا شرح می دهد: من واقعا خشونت و هیجانی که در ام ام ای هست را دوست دارم.

این طور نبود که به لحاظ اقتصادی وسوسه شوم و بخواهم به این رشته روی بیاورم. اما در کل دلیل اصلی که باعث شد از ایران بیرون بیایم این بود که از آن زندگی یکنواخت خسته شده بودم. تازه من جزء نفراتی بودم که در تیم ملی از نفرات اول بودم، اما باز هم در حقم اجحاف شد.

از سال اول جوانان به اردوی عظیمسالان هم دعوت شدم. آقای بنا به من گفت مرا به آسیایی می برد، اما بیابانگرد را برد. برای المپیک لندن هم که امید نوروزی را برد. همه جا دنبال کار رفتم، اما استخدامم نکردند. اگر کار داشتم از کشور خودم بیرون نمی آمدم. متأسفانه کشتی فرنگی خیلی مظلوم واقع شده و کسی آن را نمی بیند. همه به آزاد توجه می نمایند. وقتی طرف می بیند نه آشنایی دارد و نه نورچشمی، معلوم است که می رود ام ام ای کار می گردد.

کیوان رضایی: هیجانی که در ام ام ای است در کشتی نیست

دلیل دیگری که باعث شده تا یک سری دیگر از کشتی گیران یا ورزشکاران ایرانی ام ام ای کار شوند، هیجان و خشونتی است که در این ورزش گنجانده شده است. کیوان رضایی، کشتی گیری است که شاید تا چند وقت قبل خیلی ها نامش را نشنیده بودند، اما حالا به خاطر ادعای عجیبی که بعد از مثبت شدن نمونه دوپینگش نموده، حسابی خبرساز شده است. او می گوید به خاطر قرار دریافت در دوراهی و مخالفت خانواده اش با فعالیتش در کشتی، مجبور شده دوپینگ کند. دوپینگی که به خاطر عشق و علاقه به ام ام ای مرتکب آن شده است.

کشتی گیر وزن 82 کیلوگرم تیم ملی فرنگی که با محرومیتی چهارساله روبرو شده این روز ها مشغول انجام تمرینات ام ام ای است. او جزء نفرات جدیدی است که فایتر شده: خیلی ها می گویند که من به خاطر پول دست به این کار زدم، اما واقعا این طور نیست. وضع اقتصادی پدر من خیلی خوب است و من تا الان که در کشتی بودم به خاطر خانواده ام بود. من از خشونت و زد و خورد خوشم می آید. هیجانی که در ام ام ای است در کشتی نیست. سه سال بود که می خواستم وارد این رشته شوم، اما پدرم نمی گذاشت. این اتفاقی که افتاد به نفعم شد.

من اصلا در کشتی جایی نداشتم. سه سال قهرمان کشور شدم، اما پشت خط بودم. یک تورنمنت من را نبردند. در مسابقات نوجوانان آسیا دوم شدم. در تورنمنت بلغارستان دو عنوان سومی عظیمسالان به دست آوردم. همه این ها باعث شد از کشتی زده شوم و تصمیمم را برای همواره بگیرم و به ام ام ای بیایم. می خواهم به تایلند بروم و در سطح حرفه ای این ورزش را دنبال کنم.

عابدین زاده: کاش زودتر از این ها ام ام ای را می شناختم

عامل بعدی مجذوب شدن فرنگی کاران به ام ام ای قدرت نمایی امیر علی اکبری در این رشته است که حالا از او به عنوان یکی از برترین فایتر ها اسم می برند. داود عابدین زاده فرنگی کار اسبق تیم ملی که او نیز فایتر شده، معتقد است به خاطر هم تیمی قدیمی اش به مبارزه در قفس علاقه مند شده.

عابدین زاده یکی از استعداد هایی بود که محمد بنا، معمار نسل طلایی کشتی فرنگی ایران، او را کشف کرد. سال 2005 بود که او به همراه حمید سوریان، مدال طلای مسابقات جوانان جهان را به دست آورد. عابدین زاده در حالی با این قهرمانی نوید ظهور یک پدیده و ستاره درخشان را در این رشته داده بود که همه انتظار درخششی مشابه با سوریان را از او داشتند. در شرایطی که این مدال طلا سرآغازی برای افسانه ای شدن سوریان شد؛ اما افتخارآفرینی این فرنگی کار شهریاری در میادین بین المللی ادامه دار نشد و نتوانست آن طور که باید انتظارات را در تیم ملی عظیمسالان هم برآورده کند.

عابدین زاده در تمام سال های حضورش در اردو های تیم های ملی فرنگی چند بار تا یک قدمی بازگشت به اوج هم پیش رفت؛ ولی در میادین جهانی به توفیقی نرسید. پشت خط ماندن او در چند سال اخیر حتی باعث شد تا زمزمه هایی درباره مهاجرت او به جمهوری آذربایجان هم شنیده گردد.

قهرمان سابق کشتی فرنگی آسیا تا الان دو مبارزه در گرجستان و یکی در چین انجام داده است: دلیلی که باعث شد تا به ام ام ای ورود کنم، امیر علی اکبری، رفیق و هم تیمی 15، 16ساله ام بود. بعد از آنکه امیر وارد ام ام ای شد، نگاه من هم به این رشته خریدارانه تر شد. اینکه می دیدم مثل او می توانم دوباره به جهانی قهرمانی برگردم و در ورزشی فعالیت کنم که با فنون کشتی سروکار دارد، خیلی برایم خوشایند بود.

من عاشق کشتی هستم و هرگز نمی خواهم از آن دور باشم. ورزشکار ها به جز مرگ طبیعی شان مرگ دیگری هم دارند. آن مرگ زمانی است که دیگر نمی توانند رقابت نمایند و برای همواره کنار می فرایند. من نمی خواهم به این زودی ها از صحنه این رقابت خارج بشوم. با ورود به این رشته توانستم از احساس کسوتی که به کشتی فرنگی دارم، هم راحت شوم.

امیر با یاری ها و مشاوره هایی که به من داد، یک تولد دوباره به من داد. عمر ورزشی ام را تمدید کرد. او فرصتی به من داد که یک بار دیگر توانایی های خودم را بیازمایم. امیر یک سال از من کوچک تر است؛ اما مثل یک برادر عظیم تر تجربیاتش را در این ورزش در اختیار من گذاشته است. متأسفانه فعالیت در این رشته در ایران ممنوع است. تا زمانی که امیر وارد این رشته نشده بود، خیلی از مردم نمی دانستند ام ام ای چیست.

اگر آن موقع که کشتی می گرفتم، می دانستم ام ام ای چیست، حتما همان موقع سمت این رشته می رفتم. متأسفانه در ورزش کشتی شرایط به این شکل است که دیگران برایت تصمیم می گیرند. من سال ها عمرم را در این ورزش گذاشتم و سختی زیادی تحمل کردم. ام ام ای واقعا جهانی عظیم تری از کشتی دارد؛ ضمن اینکه به لحاظ اقتصادی هم شرایط بهتری دارد. مطمئن باشید ما هرچه جلوتر برویم، کشتی گیران بیشتری از ایران سمت ام ام ای می فرایند؛ چون دو رشته به لحاظ فنی خیلی به هم نزدیک هستند. ما الان فایتر هایی داریم که در 43 سالگی هم دارند مبارزه می نمایند. سن قهرمانی در این ورزش بالاست و مثل کشتی نیست.

ورزش ام ام ای در حالی چندسالی است بین جوانان ایرانی محبوبیت زیادی پیدا نموده که شنیده می گردد به تازگی به صورت آماتور در ایران اجازه فعالیت پیدا نموده است. البته مسئولان ورزش کشور به دلیل خشونت زیاد حاضر نیستند این رشته را که ترکیبی از ورزش های رزمی است، به عنوان ورزشی حرفه ای بپذیرند.

چهار سال پیش بود که حضور چند دختر نوجوان در مسابقات این رشته در ارمنستان و انتشار فیلم مبارزه آن ها که با خشونت و زد و خورد زیادی همراه بود، بازتابی منفی در جامعه داشت. بر اساس این وزارت ورزش و جوانان در نامه ای به فدراسیون های ورزش های رزمی که متولی اصلی ام ام ای است، هر گونه فعالیت در این رشته رزمی را ممنوع بیان کرد؛ با این حال در این شرایط خیلی از مبارزان ام ام ای در داخل کشور در باشگاه های خصوصی در این زمینه فعالیت می نمایند و به صورت شخصی در مسابقات این رشته هم شرکت می نمایند.

حسن بابک، سرمربی اسبق تیم ملی کشتی فرنگی درباره فرایند رو به رشد حضور فرنگی کاران ایرانی صحبت های جالبی دارد. او که خود خاک کشتی را خورده، به شاگردانش حق می دهد این راستا را انتخاب نمایند. پیش کسوت کشتی فرنگی می گوید یک بُعد دیگر علاقه مند شدن جوان ها به ام ام ای به شهرت رسیدن در این ورزش است. او می گوید: ام ام ای یک ورزش حرفه ای است. دلیل نمی گردد، چون ما آن را انجام نمی دهیم، قبولش نداشته باشیم. این بچه ها زندگی می خواهند. حالا به هر دلیلی که از کشتی فرنگی یا هر تیم ملی دیگری که کنار می فرایند، احتیاج به منبع درآمد دارند. باید مخارج زندگی شان را تأمین نمایند.

به نظر من این حداقل حقی است که برای خودشان قائل هستند. بچه های ایران کار بدی نمی نمایند که رفتند و جذب این رشته شدند. ام ام ای ترکیبی از رشته های رزمی و کشتی است؛ اما کسانی که کشتی گیر بودند و رفتند سمت آن، خیلی پیروز تر عمل کردند. وقتی از قهرمانان ما هیچ حمایتی نمی نمایند، حقوق درست و حسابی نمی دهند، دیگر نباید از کسانی که نفرات دوم و سوم تیم ملی هستند، توقعی داشت که تحت حمایت باشند. یک بُعد دیگر ورود به ام ام ای هم به شهرت رسیدن آن است که به نظر من آن هم یک مسئله طبیعی است. همه آدم های جهان به شهرت رسیدن را دوست دارند؛ از سیاست مدارش گرفته تا ورزشکار.

اما رسول جزینی، مربی تیم ملی فرنگی، خلاف حرف های بابک را می زند و ام ام ای را اصلا ورزش نمی داند. او موافق ممنوعیتی بود که وزارت ورزش و جوانان پیش از این برای علاقه مندان به این رشته در کشور ایجاد نموده است: من ام ام ای را اصلا قبول ندارم. به نظر من اصلا ورزش نیست. من یک زمان فیلم گلادیاتور را می دیدم و آدم های خشنی را می دیدم که همدیگر را می کشتند، حالا در اینجا هم دو نفر را در یک قفس می گذارند و بدون هیچ چارچوب قانونی می گویند با هم مبارزه کنید.

در سطح حرفه ای اش که کلا همدیگر را خونین و اقتصادین می نمایند. من به لحاظ اخلاقی هم این ورزش را تأیید نمی کنم؛ چون با فرهنگ ما همخوانی ندارد. در ایران ورزشکارانی که از همه جا رانده و مانده شده اند، حالا یا دوپینگ نموده اند یا اینکه نتوانسته اند در تیم ملی جایی داشته باشند، سمت ام ام ای می فرایند. فکر هم نمی کنم تا الان فرنگی کارانی که از ایران رفتند، توانسته باشند به لحاظ اقتصادی درآمد خوبی کسب نمایند. نهایت این بوده که یک خرج راه به آن ها داده باشند.

متولیان کشتی در حالی در سال های اخیر درباره سیر نزولی استعداد های کشتی کشور به ویژه در رشته فرنگی هشدار داده اند که با آنالیز صحبت های کشتی گیران سابق تیم ملی این رشته باید گفت که اقبال عمومی سمت کشتی فرنگی به شدت کاهش یافته است.

به نظر می رسد اگر این رویه ادامه داشته باشد و کوششی برای سروسامان دادن و شناسایی استعداد های این رشته نگردد، ایران دیگر جایی در رقابت های جهانی نخواهد نداشت. کشتی فرنگی ایران بعد از خداحافظی نسل طلایی خود که شاهکاری تاریخی در بازی های المپیک 2012 لندن خلق کرد، نتوانسته عناوین درخورتوجهی در میادین بین المللی کسب کند. این ها همه در حالی است که چندی پیش زمزمه حذف کشتی فرنگی از بازی های المپیک هم شنیده شد.