داستان ناگفته بنیان گذاران نقشه گوگل - وبلاگ وردپرسکارا

به گزارش وبلاگ وردپرسکارا، نقشه های گوگل در ابتدا به عنوان حباب فکری و در قالب چندین خط ساده بر روی وایت برد مطرح شد. طرح هایی که در عکس زیر می بینید، به وسیله یک مهندس نر م ا فزار استرالیایی به نام نوئل گوردون در سال 2004 کشیده شد. او یکی از چهار نفری بود که نقشه دیجیتالی شهر سیدنی (استرالیا) را در شرکت تازه تاسیس Where 2 Technologies ساخته بود.

این وایت برد در دفتر مرکزی شرکت Where 2 Technologies آویخته شده بود؛ جایی که در ساعات غیراداری، اتاق خواب گوردون نیز محسوب می شد. این مکان در هانترز هیل، حومه ای در سیدنی استرلیا بود.

این یادداشت ها یا بهتر بگوییم، طرح ها، طی یک دوره سه هفته ای بسیار پرمشغله نوشته و ایجاد شدند؛ دقیقا زمانی که مالکان Where 2 Technologies با یکی از بنیان گذاران گوگل، لری پِیج، در حال مذاکره برای فروش نمونه اولیه فناوری مسیریابی خود بودند. این نوشته ها، نام رقبای اصلی، واسطه گران و فهرستی از شرکت هایی که قادر به سرمایه گذاری مخاطره آمیز هستند را نشان می دهد که گوگل بایستی با همه آنها معامله می کرد. دیگر طرح های پراکنده وایت برد، یادداشت های فنی و راهبردی بودند که بنیان گذاران Where 2 Technologies با آنها سر و کار داشتند.

این یادداشت های روی وایت برد به وسیله نوئل گوردون، یکی از بنیان گذاران Google Maps، نوشته شده است که نشان دهنده مذاکرات اولیه او برای فروش نقشه های خود است.

ما نسخه اینترنتی نقشه را می خواهیم

فناوری مسیریابی شرکت Where 2 Technologies در ابتدا به عنوان یک اپلیکیشن (برنامه کاربردی) کار خود را آغاز کرد. نام این اپلیکیشن Expedition (سفر) بود. این برنامه مثل دیگر برنامه های آن دوره، طوری طراحی شده بود که بایستی ابتدا دانلود و سپس نصب می شد. اما لری پیج و گوگل، علاقه ای به اپلیکیشن نداشتند.

ما نسخه اینترنتی نقشه را می خواهیم. این جمله ای بود که گوگل به لارس راسماسن، یکی دیگر از بنیان گذاران شرکت Where 2 Technologies و همکار گوردون گفت. لارس راسماسن، ضرب الاجلی برای تیم خود مشخص کرد تا نسخه اینترنتی نقشه را تهیه نمایند.

تیم یاد شده، نقشه های تحت وب یا همان اینترنتی را تهیه کردند و در آگوست سال 2004، قراردادی امضا شد که طی آن، شرکت Where 2 Technologies با مبلغی نامشخص، به مالکیت گوگل عایدی. مدتی نگذشت که چهار بنیان گذار این شرکت، یعنی گوردون، استفان ما استرالیایی، و برادران دانمارکی الاصل راسماسن و جنز، تبدیل به کارمندان گوگل شدند و کار خود را در شعبه تازه تاسیس استرالیا آغاز کردند.

اوضاع برای این گروه چهار نفره بهتر از این نمی شد. هر چهار تای آنها در نتیجه ترکیدن حباب دامنه دات -کام در اواخر قرن بیستم، از کار بی کار شده بودند. (شرح: حباب دات-کام طی سال های 1995 تا 2000 میلادی رخ داد که در آن بازار سهام رشد چشمگیری را به خود دید؛ اما از سوی دیگر، موجب بیکاری بسیاری شد که در پی شکست مالی شرکت ها در برابر تغییر نام شرکت خود با یک پیشوند اینترنتی e و یا پسوند com. صورت گرفته بود.)

ما قبل از پیوستن به Where 2 Technologies در یک جایگاه سوختگیری کار می کرد و گوردون در کارخانه تولیدی لباس پدرزنش در نیوتاون یکی از حومه های سیدنی، مشغول به کار بود. جنز راسماسن نیز قبل از همکاری در این شرکت، در خانه مادرش در دانمارک، در حال استراحت بود.

یکی از بنیان گذاران Google Maps، نوئل گوردون

اما حالا آنها نه تنها جزو کارمندان یکی از برترین شرکت های فناوری بودند، بلکه تبدیل به حقوق بگیران و سهام داران گوگل نیز شده بودند. در همان ماه، آنها تبدیل به نوگلرهای شرکت شدند (نوگلر نام مستعاری ست که به تازه کاران گوگل می دهند). گوگل در آن موقع، اولین سهام خود را برای فروش به عموم، به بازار عرضه کرد. سهام گوگل با قیمت هر سهم 85 دلار آمریکا در بازار عرضه شد. کارشناسان، ارزش شرکت گوگل را 23 میلیارد دلار برآورد کردند. امروز، همان سهم 85 دلاری، 580 دلار و ارزش کلی شرکت، بالغ بر 400 میلیارد دلار است.

چرا نقشه؟

پسر یک کشاورز از بلینگن شهری کوچک در استرالیا، تبدیل به یک مدیر شد. گوردون 52 ساله، یکی از کارکنان عجیب گوگل به شمار می رود؛ اون تنها کسی ست که از کارگری به اینجا رسید و در میان حدود 20 تا 30 نفر از نابغه های گوگل در شعبه سیدنی مشغول به کار است. امروز، گوردون تنها بازمانده از چهار بنیان گذار Where 2 Technologies است که کماکان در گوگل کار می نماید. ما چند سال پیش بازنشسته شد و هر دو برادر راسماسن، شرکت را ترک کردند. لارس راسماسن، بعد از شکست پروژه Google Wave (موج گوگل)، در سال 2010 به فیسبوک پیوست.

گوردون می گوید:

در سال 2003 باز شدن نقشه ها در اینترنت بسیار کند بود. باید روی یک نقشه کلیک می کردید و سپس قهوه ای درست می کردید و بازمی گشتید!

تا قبل از ظهور Google Maps (نقشه های گوگل)، مسیریابی آنلاین تحت سلطه مپ کوئست شرکتی نوپا و ضعیف که نقشه های آنالوگ (صرفا عکس) را ارائه می داد که بعدها به وسیله شرکت (AOL (America On Line خریداری شد.

نسخه ای اولیه از Google Maps

نقشه های گوگل بر اساس چندین فناوری تحت وب پایه گذاری شده بود که امروزه با نام AJAX (ای جکس) شناخته می گردد. بنیان گذاران نقشه های گوگل، این نام (ای جکس) را ابداع نکردند اما در زمره اولین کسانی بودند که از این فناوری بهره بردند که بعدها مقدمات تولد نسخه دوم وب Web 2 در اواخر سال 2004 را فراهم کرد؛ نسخه ای تازه از وب قدیمی که تحت فشار انتظارات بالای سال 2000 از بین رفته بود.

کار کردن از 9 صبح تا 5 عصر

وقتی لارس در سال 2003 برای زندگی با همسر کوبایی خود که نمی توانست در آمریکا زندگی کند، به استرالیا رفت، برادران جنز و لارس راسماسن در حال کلنجار رفتن درمورد ساخت تجربه بهتری از مسیریابی آنلاین بودند. لارس در پی گوردون رفت که به یکی از همکاران قبلی اش، استفان، ملحق شده بود. با کمی سرمایه از سوی نوئل، شرکت Where 2 Technologies به دنیا آمد.

حتی یک دهه قبل نیز، این شرکت یک استارت-آپ (نوپا) معمولی تلقی نمی شد. نه تنها بنیان گذاران این شرکت، میان سال بودند، بلکه به لطف همسر گوردون، در ساعات اداری کار می کردند. (نکته 1: شرکت های استارت-آپ معمولا به وسیله نیروی کاری جوان به وجود می آیند. نکته 2: موسسان -ورتو- عمدتا از شهرهای کوچک روستامانند به شهر آمده بودند؛ و همسر گوردون بخاطر برگزیدن استرالیا برای زندگی، موجب شد تا آن ها به شهر رفته و شغلی اداری برای خود دست وپا نمایند). شرایط استفاده از اتاق های شرکت برای خواب، یکی این بود که کارکنان بایستی تا ساعت 6 عصر کار خود را تمام می کردند و نیز آخر هفته ها را به مرخصی می رفتند.

یکی از بنیان گذاران Google Maps، لارس راسماسن

گوردون می گوید:

ما تنها استارت-آپ در جهان بودیم که از 9 صبح تا 5 غروب کار می کرد. در همان ابتدا تصمیم بر این بود که لارس به عنوان سخنگوی شرکت برای رسانه ها انتخاب گردد؛ تصمیمی که بعد از عرضه Google Maps در فوریه 2005 نیز پا بر جا ماند. این تصمیم، بعدها، گوردون و ما را در مرکز توجه و موفقیت قرار داد.

از گوردون پرسیدیم که همکاری تان چطور پیش رفت؛ و او پاسخ داد:

همه ما به یک مقدار کوشش کردیم، اما این به این معنی نیست که همه ما شرکای یکسانی بودیم.

گوردون می گوید او از اینکه لارس رهبری گروه را بر عهده داشت راضی بود؛ چرا که ما و جنز هر دو شخصیت های درون گرایی داشتند و از صحبت کردن در میان جمع و رسانه ها احساس راحتی نداشتند. گوردون می گوید، حالا با گذشت زمان، فکر نمی کنم این چیزها، مسئله خاصی باشد. اصلا فکر نمی کنم هیچ یک از ما شکایتی از اینکه چطور کار پیش رفتند، داشته باشیم!